Αυτή την εβδομάδα «Ο Ταχυδρόμος» προσφέρει με κλήρωση :

«Η μελαγχολία της Δευτέρας» του Τάκη Θεοδωρόπουλου από τις εκδόσεις Ωκεανίδα

Η πορεία της νεοελληνικής κοινωνίας από την ευφορία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην κατάθλιψη του 2008.

Την επομένη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 η ελληνική επικράτεια είχε μετατραπεί σε εργοστάσιο αισιοδοξίας. Τα ταμπλό βιβάν του αιώνιου ελληνισμού κατά τη διάρκεια της τελετής έναρξης, τα μετάλλια, κυρίως όμως η επιτυχία μιας επιχείρησης πολύ μεγάλης για τα «δικά» μας μέτρα είχαν έρθει να προστεθούν στην επιτυχία του Euro.
Τέσσερα μόλις χρόνια μετά τα γήπεδα και οι λοιπές εγκαταστάσεις, χορταριασμένα, σε αχρηστία, απολαμβάνουν το καθεστώς της πρόωρης συνταξιοδότησης που ονειρεύεται ο κάθε δημόσιος υπάλληλος, το DNA έχει επανειλημμένως συλληφθεί ντοπαρισμένο και η διάθεσή μας θυμίζει ερειπιώνα.
Οι ταραχές του περασμένου Δεκεμβρίου, όπως και όσα ακολούθησαν, δείχνουν, αν μη τι άλλο, πως η ελληνική κοινωνία δεν απέχει πολύ από το καθεστώς του πολέμου «όλων εναντίον όλων». Και μπροστά στο φάντασμα του κοινωνικού κραχ, της ακύρωσης κάθε αντανακλαστικού κοινωνικής αλληλεγγύης, η οικονομική κρίση δεν είναι παρά μια τεχνική λεπτομέρεια.
Τι έγινε σ' αυτά τα τέσσερα χρόνια και περάσαμε από την ευφορία του 2004 στην κατάθλιψη του 2008; Και η μελαγχολία της Δευτέρας το πρωί που ακολούθησε το σαββατοκύριακο εκείνο του 2004 μοιάζει τώρα πια να κρατάει ολόκληρη εβδομάδα...

Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Εργάστηκε επί σειρά ετών σαν δημοσιογράφος, υπήρξε ο πρώτος διευθυντής σύνταξης του πολιτιστικού περιοδικού ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ, που εξέδιδε ο Μάνος Χατζιδάκις και τώρα συνεργάζεται με την εφημερίδα «Τα Νέα». Από τα μυθιστορήματά του το Αδιανόητο Τοπίο, η Πτώση του Νάρκισσου, Οι εφτάψυχες των Αθηνών και Η τρέλα του μεσημεριού έχουν εκδοθεί ή είναι υπό έκδοση σε αρκετές ξένες γλώσσες. Το μυθιστόρημά του Η δύναμη του σκοτεινού θεού τιμήθηκε το 1999 με το βραβείο του Ιδρύματος Κώστας και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2004 η Γαλλική Ακαδημία του απένειμε ένα από τα μεγάλα της βραβεία, το «Αργυρό Μετάλλιο για την ακτινοβολία της γαλλικής γλώσσας και της λογοτεχνίας» για το σύνολο του έργου του που έχει μεταφραστεί στα γαλλικά (Το αδιανόητο τοπίο, μτφρ.: Gilles Decorvet, εκδ. Actes Sud / Institut Français d' Athènes, Arles, 1992, σελ.: 252, ISBN: 2-86869-897-2, Η πτώση του Νάρκισσου, μτφρ.: Gilles Decorvet, εκδ. Actes Sud / Institut Français d' Athènes, Arles, 1995, σελ.: 228, ISBN: 2-7427-0322-5, Οι μεταμορφώσεις της κρυφής Ελλάδας, μτφρ.: Gilles Decorvet, εκδ.: Institut Français d' Athènes, Αθήνα 1997, Οι Εφτάψυχες των Αθηνών, μτφρ.: Gilles Decorvet, εκδ. Sabine Wespieser Éditeur, Παρίσι 2003, σελ.: 160, ISBN: 9-782848-050140 και Η τρέλα του μεσημεριού, μτφρ.: Gilles Decorvet, εκδ. Metropolis, Γενεύη 2003, σελ.: 110, ISBN: 2-88340-134-9). Από το 1996 εργάζεται στον εκδοτικό χώρο και από το 1998 είναι υπεύθυνος για τις σειρές «΄Ελληνες συγγραφείς», «Κυκεών» και «Πλωτές Πόλεις» των εκδόσεων «Ωκεανίδα».
 

Ακόμη από τις εκδόσεις Ωκεανίδα  κυκλοφόρησαν πρόσφατα:

«Δράκος στο χιόνι» της Καίτης Οικονόμου

Πέρα ψηλά στα βουνά της Ηπείρου υπάρχει μια αλπική λίμνη που λέγεται Δρακολίμνη γιατί ζει εκεί ένας δράκος, προστάτης του βουνού και όλων των αγαθών πλασμάτων. Λίγο πιο χαμηλά, στο Πάπιγκο, γεννήθηκε κάποτε ένα νόθο παιδί, ο Χρήστος, που είχεστην ψυχή του όλα τα χαρίσματα του δράκου: περηφάνια, δύναμη, ευγένεια, μαχητικότητα.
Ο Χρήστος μεγάλωσε στα Γιάννενα κουβαλώντας στους παιδικούς ώμους του το στίγμα του νόθου. Έβλεπε μόνο από μακριά τον πλούσιο πατέρα του και στα δεκατρία του, όταν πέθανε η μάνα του κι έμεινε ορφανός στους πέντε δρόμους, ξύπνησε μέσα του η ψυχή του δράκου για να μπορέσει να επιβιώσει.
Ο Χρήστος πάλεψε μόνος του στη ζωή αλλά όταν ήρθε η επιτυχία και η καταξίωση, μια άδικη κατηγορία τον σημάδεψε μ' ένα νέο ατιμωτικό στίγμα. Απογοητευμένος από τους ανθρώπους, αποσύρθηκε στο Πάπιγκο να γλείψει τις πληγές του. Κι εκεί, στο άντρο του, εμφανίστηκε μια άγνωστη γυναίκα μες στη χιονοθύελλα κι έκλεψε την καρδιά του δράκου...

«Όταν κλαίνε τ' αστέρια» της Νικόλ - Άννας Μανιάτη

«... κι αφού, όπως λες, η γιαγιά σου ξέρει τι σας γράφουν τ' άστρα, γιατί δεν προσπαθείτε να το αποφύγετε, να το αλλάξετε;»
«Γιατί δεν κάνει ν' αλλάζεις αυτό που σου γράφουν τ' άστρα. Πίσω του έρχονται χειρότερα αν το αποτρέψεις. Και τότε τ' άστρα κλαίνε».
«Κλαίνε; Γιατί;»
«Κλαίνε για μας!»
Ο σαραντάρης Ελληνοαμερικανός έμεινε σιωπηλός. Η δεκαεπτάχρονη Ρουμάνα τσιγγάνα τον κοίταζε σοβαρή...
Πενήντα χρόνια μετά, η μοίρα έμελλε να παίξει με τις ζωές δύο νέων ανθρώπων. Του νεαρού επιτυχημένου Στέφανου και της όμορφης, μυστηριώδους Κασσάνδρας .
Η μοιραία συνάντησή τους άλλαξε τραγικά τη ζωή τού Στέφανου, γιατί η Κασσάνδρα θέλησε ν' αλλάξει αυτό που έγραψαν τ' άστρα.
Όταν όμως κλαίνε τ' αστέρια...
 

«Νομίζεις ότι τελείωσε; Κάνεις λάθος» της Ρένας Ρώσση - Ζαϊρη

Μία ολέθρια σχέση, ένα μυθιστόρημα γεμάτο ίντριγκες και πάθη, που παίζει με τις σχέσεις των ανθρώπων και τις οδηγεί στα όριά τους, με φόντο τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου

Γνωρίζεις κάποιον.
Κάνεις σχέση.
Χωρίζεις.
Νομίζεις πως τελείωσε.
Κάνεις λάθος.

Η Στέλλα προσπαθούσε να καταλάβει. Είναι δυνατόν να στοιχειώσει τη ζωή σου ένας άντρας; Ο έρωτας που ένιωθε για τον Ιάσονα, είχε γίνει μίσος. Όλο της το είναι αναζητούσε μια καινούργια αρχή, μακριά του. Κι ήταν έτοιμη να παλέψει γι' αυτό. Ήταν έτοιμη ν΄ αποκαλύψει την αλήθεια και να σώσει τη Μυρτώ, την αδελφή της, από τα δίχτυα του. Και προχώρησε σ΄ ένα δρόμο χωρίς επιστροφή. Ένα δρόμο γεμάτο θαμμένα οικογενειακά μυστικά, έναν καινούργιο έρωτα, ένα παιδί. Μέχρι που συνειδητοποίησε πως ταξίδευε μ' ένα χάρτινο καραβάκι και τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου ήταν έτοιμα να την κλείσουν στην αγκαλιά τους...