^_Μόσχα
Μετάλλιο Πούσκιν,απονέμει με διάταγμά του, ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν σε τρείς Ελληνες.

Στον Έλληνα πρώην Υπουργό των Εξωτερικών και Πρόεδρο του Ιδρύματος Καραμανλή κ. Πέτρο Μολυβιάτη, στο συγγραφέα και μεταφραστή της ρωσικής λογοτεχνίας κ. Μήτσο Αλεξανδρόπουλο και στο βουλευτή Σίμο Κεδίκογλου, Πρόεδρο της κοινοβουλευτικής επιτροπής ελληνορωσικής φιλίας.

Το μετάλλιο που φέρει το όνομα του εθνικού ποιητή της Ρωσίας απονέμεται στους τρείς Έλληνες και άλλους 9 ξένους υπηκόους «για τη μεγάλη συμβολή τους στη διάδοση και τη μελέτη της ρωσικής γλώσσας, τη διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς,τα ην προσέγγιση και τον αμοιβαίο εμπλουτισμό των πολιτισμών των εθνών και των λαών μας».Το 2007 ήταν «έτος ρωσικής γλώσσας» και κατά την επίσκεψη του κυρίου Καραμανλή στη Μόσχα ο πρόεδρος Πούτιν είχε ευχαριστήσει τους Έλληνες και την κυβέρνηση της Ελλάδας για «την προσοχή που διαπιστώνουμε ότι αποδίδεται τον τελευταίο καιρό στην ανάπτυξη και υποστήριξη του ενδιαφέροντος προς τη ρωσική γλώσσα».

Στις αρχές Δεκεμβρίου το μετάλλιο Πούσκιν είχε απονεμηθεί στον Πρόεδρο της Κυπριακής Βουλής των Αντιπροσώπων Δημήτρη Χριστόφια,το Δήμαρχο της Λεμεσού Ανδρέα Χρήστου και τον Πρόεδρο του κυπρο-ρωσικού Συνδέσμου Φιλίας Χάρη Θράσου, στους οποίους και παραδόθηκε από το Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, όταν αυτός επισκέφθηκε την Κύπρο.

Ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος γεννήθηκε το 1924 στην Αμαλιάδα. Παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην εθνική αντίσταση και τα χρόνια του εμφυλίου κατέφυγε ως πολιτικός πρόσφυγας στη Ρουμανία και τη Σοβιετική Ένωση. Από τη Ρουμανία πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της λογοτεχνίας δημοσιεύοντας κείμενα στα ελληνικά και τα ρώσικα. Στη Σοβιετική Ένωση ο Αλεξανδρόπουλος σπούδασε στο Λογοτεχνικό Ινστιτούτο Μόσχας και στράφηκε με ενδιαφέρον στη συντήρηση αγιογραφιών και στη μελέτη της ρωσικής λογοτεχνίας και λαϊκής παράδοσης. Εκεί παντρεύτηκε τη μελετήτρια της ελληνικής λογοτεχνίας Σόνια Ιλίνσκαγια. Μαζί της γύρισε στην Ελλάδα το 1975 και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό αντιστασιακού διηγήματος της Επιθεώρησης Τέχνης (1963 για τους Κορυσχάδες), το διεθνές λογοτεχνικό βραβείο Γκόρκι (1979 για τις μελέτες και μεταφράσεις του από τη ρωσική λογοτεχνία), το πρώτο βραβείο μυθιστορηματικής βιογραφίας (1981 για Το ψωμί και το βιβλίο · Ο Γκόρκι), το βραβείο Τουμανιάν (1985 για το Οι Αρμένηδες · Ταξίδι στη χώρα τους και την ιστορία τους).