Συνηθίζεται να λέγεται το τελευταίο έργο ενός καλλιτέχνη, ή ενός συγγραφέα, κύκνειο άσμα. Με το χαρακτηρισμό αυτό υπονοούμε ότι το έργο αυτό, είναι και το καλύτερο δημιούργημα του καλλιτέχνη.
Η ποιητική αυτή έκφραση, έχει προέλθει από το ότι, όπως λέγεται ο κύκνος, προαισθάνεται τον θάνατο του, και αρχίζει τότε να τραγουδά. Και το τραγούδι αυτό, λέγεται ότι είναι μια γοητευτική μελωδία.
Η άποψη αυτή, θα μπορούσε να είναι μια ποιητική υπερβολή, αν δεν επιβεβαίωνε, κάπως πεζά, το εγχειρίδιο της ζωολογίας, όπου αναφέρεται ότι ο κύκνος την ώρα της επιθανάτιας αγωνίας του τραγουδάει, και ότι το φαινόμενο αυτό είναι μοναδικό στο ζωικό κόσμο.
Σχετική αναφορά για το «κύκνειο άσμα» υπάρχει και στον Φαίδωνα και στο Πλάτωνα, όπου ο Σωκράτης, λίγο πριν πιεί το κώνειο, δηλαδή λίγο πριν το θάνατο του, λέει στους μαθητές του ότι…δεν πρέπει να τον θεωρούν κατώτερο από τους κύκνους, οι οποίοι, σαν ιερά πτηνά του Απόλλωνα, προμαντεύοντας τον θάνατο τους, τραγουδούν το καλύτερο τους τραγούδι, γιατί πεθαίνοντας θα πάνε κοντά στο θεό στον όποιο ανήκουν.
Η περικοπή αυτή του Σωκράτη, που αναφέρεται στο κύκνειο άσμα, σύμφωνα με τους ειδικούς, αποτελεί μια παραβολική διατύπωση του μεγάλου φιλοσόφου, για την αθανασία της ψυχής.
Και ακόμη μια λεπτομέρεια ο κύκνος ζει περισσότερα από 100 χρόνια.